Dag 1 - Venetië (zucht)
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
30 Mei 2014 | Italië, Venetië
Vandaag vertrokken van Schiphol naar Venetië. Onze huwelijksreis is begonnen!! Na de gebruikelijke, lichte stress vlak voor vertrek van huis (hebben we dit mee, zijn we dat niet vergeten), door paps en mams naar Schiphol gebracht. Een vlotte rit en een probleemloze aankomst.
Snel afscheid nemen, want afscheid nemen is niet leuk. Ook niet als het om ‘slechts’ een paar weken gaat. Daaag! Tot snel!! En hup, bij Vertrekhal 2 naar binnen. Alwaar we ons blijmoedig naar een baggage-automaat begaven om onze baggage heel modern te droppen. Met onze heel moderne instapkaarten op de mobiele telefoons. Werkt als een tierelier! Geen gedoe met papiertjes, maar gewoon je mobile met QR-code onder de scanner houden, bliep, en gaan.
Binnen no-time stonden we aan de andere kant van de paspoortcontrole. Met maar 1 herhalingsronde door het poortje heen – Cees piepte, althans: het apparaat piepte toen Cees er doorheen ging.
Spullen van de band pakken, karretje erbij en even tax-free winkelen. Wat overigens vies tegenvalt, want dat tax-‘free’ is vooral goedkoop als je naar de US of A vliegt. Bakkie en muffins bij Starbucks gehaald (man, wat is dat toch lekkere koffie!), nog even wat zonnebrand gehaald en op naar C13, de gate waar ons vliegtuig op ons stond te wachten. Alles ging van een leien dakje. Geen minuut vertraging – keurig des KLM’s bijna op de seconde op tijd vertrokken. En op de minuut op tijd aangekomen op de luchthaven van Venetië. Dat hebben de dames en heren in KLM-blauw netjes gedaan.
En dan het bericht: ‘hier spreekt u gezagvoerder’ … en vervolgens krijgen we te horen dat het luchthavenpersoneel stiptheidsacties houdt en dat we ‘nog een minuut of 10’ moeten wachten voordat onze vliegmachien aan de slurf wordt gehangen. Okee, 10 minuutjes – moet kunnen. En inderdaad, 10 hele korte minuutjes later mogen we uitstappen. We zijn er!! Laat de pret maar beginnen!
En die begint inderdaad, bij de bagageband. Waar geen bagage is want tja… die prikacties van het luchthavenpersoneel. Dus we moeten wachten op de koffers. Zal niet lang duren, is de algemene verwachting. Totdat de KLM-gezagvoerder ons hoogstpersoonlijk komt vertellen dat het toch lang zal gaan duren. Hoe lang, dat weet hij niet, maar reken er maar op dat het lang zal zijn. Okee, geduld is een schone zaak. Hetzelfde geldt voor zitplaatsen, die in geen velden of wegen zijn te bekennen. Het randje van de levenloze bagageband doet dienst als.
Klein uurtje later staan we buiten in het Italiaanse zonnetje, met onze bagage en vriendelijk verwelkomd door mensen van de cruisemaatschappij. Keurig zijn we langs een aantal strategisch opgestelde en in groene hesjes gestoken crewleden geleidt, tot aan het verzamelpunt voor onze transfer naar de haven. Het wachten is niet onaangenaam, en we maken wat foto’s om de tijd te doden.
Onderweg naar de haven is het goed toeven voorin de luxe touringcar en al snel doemt de haven op met daarin ons enorme cruiseschip voor ons op. Wat een gigantisch geval is dat! 300 meter lang, 13 etages hoog. En daar gaan wij de komende 11 dagen dus mee varen. YEAH!!
We stappen uit en beginnen aan de incheckprocedure. Via balies, beveiligingspersoneel en van die slingerpaadjes tussen linten door, komen we bij de balie. Alwaar Esther na een paar woorden Engels door de mand valt als Spaanse (door haar uiterlijk, niet door het slechte Engels). Vervolgens gaat de hele incheckprocedure in rap Spaans van start en eindigt en een net zo rap tempo als dat er wordt gesproken. Eindelijk: we mogen aan boord!! Imposant hoog torent de Norwegian Spirit boven ons uit. En op imposante wijze worden we als koningen onthaald door het ongelooflijk vriendelijke personeel van het schip.
Vervolgens dendert er een lawine aan indrukken over ons heen – het is allemaal zo groot, zo mooi en vooral zo veel!! Op naar onze hut dan maar. Als we de weg weten te vinden…
Stateroom. Zo worden de hutten hier aan boord genoemd. En de onze valt zeker niet tegen! Schoon, helder, met een raam (!) en keurig de twee losse bedden tegen elkaar aan gezet. Hey, het is wel een huwelijksreis ;)
Spullen lossen en snel de boel gaan verkennen. Geen sinecure, op zo’n groot schip. Maar het is gelukt hoor. We hebben heerlijk gegeten op een buitendek, onder de beschutting van een overkapping en met uitzicht op de haven aan ‘aft’ oftewel de achterzijde van het schip. De kont van onze Noorse ziel. We maken plannen voor het uitpakken en een uitstapje naar de stad. En een vaartochtje in een gondel natuurlijk, dwars door Venetië heen en met als doel een kusje onder de Brug der Zuchten. *zucht*
Donkere wolken pakken zich samen. Letterlijk, want het weer slaat om en het begint te regenen. Goedgemutst vertrekken we toch maar richting wal. Paraplu mee en camera in de aanslag. Want we zijn hier nu en we gaan dus echt Venetië verkennen! De procedure om van boord te gaan is hetzelfde als door een douane gaan: paspoort en bewijs van verblijf tonen. Tja, je gaat nu eenmaal van Caribisch ‘grondgebied’, te weten het schip onder vlag van de Bahama’s, naar Italiaans grondgebied.
Ondertussen is het gestopt met zachtjes regenen. Het komt nu met bakken uit de hemel! Toch lopen we nog helemaal naar het hokje van de waterbus toe. Om daar geschrokken te constateren dat a) een kaartje enkele reis 8 euro per persoon kost, b) een retourtje ons 15 euro de man lichter zal maken en c), we slechts een uurtje in de stad kunnen zijn omdat de laatste waterbus retour dan vertrekt. Oh, en laten we d) niet vergeten: de enige andere waterbusmaatschappij… staakt, ja natuurlijk!
Afijn, we willen dolgraag naar het San Marco-plein en romantisch kussen in een gondel onder de Burg der Zuchten *zucht*… maar zó graag ook weer niet!! Het geeft ons een goed excuus om in de nabije toekomst een citytrip Venetië te ondernemen.
En dus gaan we weer terug naar het schip. Doorlopen we opnieuw de douanecontrole (die overigens supersnel gaat) en begeven we ons weer aan boord. Een wijntje, een biertje, een zitje in de bar aan boegzijde van het schip, de panoramaramen druipend van de regen. En wij? Wij zijn –ondanks het gemiste bezoek aan Venetië- intens tevreden. En intens moe. Het was een lange dag. En we willen toch nog iets meekrijgen van het vertrek uit de haven, straks om 01.00 ’s nachts. Dus: tot morgen allemaal! Vanaf zee, op weg naar de haven van Athene.
-
31 Mei 2014 - 18:22
Lilian:
Wauw, dat klinkt geweldig! Ondanks de regen! -
01 Juni 2014 - 01:20
Esther Perez Vink:
Dat was het ook, Lilian!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley