Dag 12
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
10 Juni 2014 | Frankrijk, Toulon
Bonjour la France
Het einde van de cruise is al in zicht, maar niet voordat we kort Frankrijk aandoen. Toulon om precies te zijn. Een van de havensteden van de Franse strijdkrachten ter zee. Een marinestad pur sang. Terwijl ik dit zit te schrijven, laat onze Noorse geest haar donker stemgeluid horen als afscheidsteken aan deze stad. Onze Finse kapitein Kim laat de motoren draaien en de enorme schroeven van het schip komen in alvast in beweging. We verlaten straks Toulon alweer. Een stad die we nog steeds proberen te begrijpen. Deze marinestad heeft Napoleon Bonaparte zijn eerste veldslag zien winnen in zeventienhonderdzoveel. Deze stad heeft ook haar eigen oorlogsschepen laten zinken tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Franse Marine lag destijds hier met haar oorlogsbodems, buiten dienst. Toen de Duitsers probeerden om die schepen te bezetten, hebben de Franse kopstukken bevel gegeven om de schepen naar de bodem te helpen. Liever verzuipen dan in Duitse handen te vallen. Deze stad heeft haar kloten wel getoond in het verleden. Een dappere ziel, die heden ten dage voor ons vooralsnog verborgen blijft. De bebouwing verkeert in belabberde toestand. Het zijn kazerne-achtige gebouwen, verdiepingen hoog gestapeld en voorzien van hoge, smalle ramen die door houten luiken van de buitenwereld worden afgesloten.
Ook vandaag is het weer een warme dag, met temperaturen die rond de 30 graden schommelen. De blikkerende zon wordt door de houten luiken buitengesloten. Het geeft de gebouwen een doodse aanblik, alsof alle ogen gesloten zijn. De terracotta kleuren zijn gebleekt in de zon, vervaagd en ontdaan van de gebruikelijke warme gloed. De straten zijn nauw en donker, sombertjes. De paar pleinen die we hebben gezien, proberen het uiterlijk van deze stad op te vrolijken met gekleurde parasols op de terrassen. Tevergeefs. Het blijft er doods uitzien. De enige felle kleuren die wel levendigheid in het straatbeeld brengen, zijn afkomstig van de prachtig uitgestalde groenten op de vele marktkramen. En van de vrolijk gekleurde zomerkleding op de vele rekken van de marktkooplui. Zo’n markt brengt sowieso altijd kleur en leven in een stad, en gelukkig is dat hier niet anders. We kunnen ons de slaperige doodsheid voorstellen op dagen dat er geen markt is.
De kleine boulevard langs de haven, laat daarentegen een vrolijk beeld zien, passend bij een boulevard aan zee. Druk bevolkt met mensen van allerlei pluimage en bezaaid met winkeltjes en hun kleurrijke uitstallingen. Maar het is niet voldoende om onze sombere indruk van Toulon weg te nemen.
De stralende zon doet haar best om Toulon in haar gouden licht te laten schitteren, maar ook dat mag niet baten. Verbeten blijft Toulon zich van haar sombere kant tonen. Kan het misschien liggen aan de verbetenheid van de inwoners, die in het verleden hun koppigheid en trots hebben getoond op halsstarrige wijze? We weten het niet.
Op de pier bouwt de crew een geweldige Farewell Party voor de mensen die weer terugkeren van hun bezoek aan de stad. Steltlopers, vers fruit op een stokje, muziek, dansende officiers en natuurlijk de gebruikelijke ijskoude drankjes en dito natte handdoekjes om je mee op te frissen. Het uitgelaten feestje op die pier geeft een feestelijk gevoel, zelfs met die troosteloze stad op de achtergrond.
Het einde van de cruise is al in zicht, maar niet voordat we kort Frankrijk aandoen. Toulon om precies te zijn. Een van de havensteden van de Franse strijdkrachten ter zee. Een marinestad pur sang. Terwijl ik dit zit te schrijven, laat onze Noorse geest haar donker stemgeluid horen als afscheidsteken aan deze stad. Onze Finse kapitein Kim laat de motoren draaien en de enorme schroeven van het schip komen in alvast in beweging. We verlaten straks Toulon alweer. Een stad die we nog steeds proberen te begrijpen. Deze marinestad heeft Napoleon Bonaparte zijn eerste veldslag zien winnen in zeventienhonderdzoveel. Deze stad heeft ook haar eigen oorlogsschepen laten zinken tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Franse Marine lag destijds hier met haar oorlogsbodems, buiten dienst. Toen de Duitsers probeerden om die schepen te bezetten, hebben de Franse kopstukken bevel gegeven om de schepen naar de bodem te helpen. Liever verzuipen dan in Duitse handen te vallen. Deze stad heeft haar kloten wel getoond in het verleden. Een dappere ziel, die heden ten dage voor ons vooralsnog verborgen blijft. De bebouwing verkeert in belabberde toestand. Het zijn kazerne-achtige gebouwen, verdiepingen hoog gestapeld en voorzien van hoge, smalle ramen die door houten luiken van de buitenwereld worden afgesloten.
Ook vandaag is het weer een warme dag, met temperaturen die rond de 30 graden schommelen. De blikkerende zon wordt door de houten luiken buitengesloten. Het geeft de gebouwen een doodse aanblik, alsof alle ogen gesloten zijn. De terracotta kleuren zijn gebleekt in de zon, vervaagd en ontdaan van de gebruikelijke warme gloed. De straten zijn nauw en donker, sombertjes. De paar pleinen die we hebben gezien, proberen het uiterlijk van deze stad op te vrolijken met gekleurde parasols op de terrassen. Tevergeefs. Het blijft er doods uitzien. De enige felle kleuren die wel levendigheid in het straatbeeld brengen, zijn afkomstig van de prachtig uitgestalde groenten op de vele marktkramen. En van de vrolijk gekleurde zomerkleding op de vele rekken van de marktkooplui. Zo’n markt brengt sowieso altijd kleur en leven in een stad, en gelukkig is dat hier niet anders. We kunnen ons de slaperige doodsheid voorstellen op dagen dat er geen markt is.
De kleine boulevard langs de haven, laat daarentegen een vrolijk beeld zien, passend bij een boulevard aan zee. Druk bevolkt met mensen van allerlei pluimage en bezaaid met winkeltjes en hun kleurrijke uitstallingen. Maar het is niet voldoende om onze sombere indruk van Toulon weg te nemen.
De stralende zon doet haar best om Toulon in haar gouden licht te laten schitteren, maar ook dat mag niet baten. Verbeten blijft Toulon zich van haar sombere kant tonen. Kan het misschien liggen aan de verbetenheid van de inwoners, die in het verleden hun koppigheid en trots hebben getoond op halsstarrige wijze? We weten het niet.
Op de pier bouwt de crew een geweldige Farewell Party voor de mensen die weer terugkeren van hun bezoek aan de stad. Steltlopers, vers fruit op een stokje, muziek, dansende officiers en natuurlijk de gebruikelijke ijskoude drankjes en dito natte handdoekjes om je mee op te frissen. Het uitgelaten feestje op die pier geeft een feestelijk gevoel, zelfs met die troosteloze stad op de achtergrond.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
